میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی چیست؟
میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی چیست؟
میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی : در سقف‌های عرشه فولادی جهت ارتقاء مقاومت سقف در برابر ترک‌های ناشی از تغییرات جوی و از طرفی در برابر حریق احتمالی در طول عمر سازه از مسلح کننده‌هایی بنام میلگردهای حرارتی جهت مقابله با تغییرات جوی و میلگردهای آتشپاد (ضد حریق ) جهت افزایش دوام و ایستایی سقف در برابر حرارت حریق بهره می‌گیریم.
در این مقاله می‌خواهیم به معرفی درباره میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی و این مسلح کننده‌ها در سقف‌های عرشه فولادی بپردازیم.
1)میلگردهای آتشپاد (ضد حریق – میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی):
در طراحی سقف‌های عرشه فولادی ، جهت افزایش مقاومت سقف در برابر حریق به مدت حداقل 60 دقیقه تا حداکثر 180 دقیقه از میلگردهای شاخه در سایزهای 10 تا 14 در داخل گام‌های ورق عرشه فولادی (گام تحتانی ) و به‌صورت طولی استفاده می‌نمایند.
این میلگردها با همپوشانی حداقل 30 سانتیمتر در امتداد گام تحتانی به یکدیگر متصل شده و به‌صورت یکپارچه تمام سطح را تحت پوشش خود قرار می‌دهند.
ازآنجایی‌که میلگرد آتشپاد تنها به‌عنوان یک ضد حریق در طراحی سقف‌های عرشه فولادی بکار می‌رود لذا نیازی به خم کردن آن‌ها در انتهای کار و یا پیرامون داکتها و… نیست.
لیکن جهت ایجاد درگیری و غرق‌شدگی بهتر و از طرفی مشارکت آن‌ها در یکپارچگی مقطع بتنی و فولادی سقف‌های عرشه فولادی ، توصیه می‌شود که توسط اسپیسرهای به ارتفاع 2/5 سانتیمتر آن‌ها را از سطح ورق عرشه فولادی جدا نمود تا بتن سقف کاملاً آن‌ها را نیز دربگیرد.
میلگردهای آتشپاد باید تا فاصله حداکثر 5 سانتیمتری از فلاشینگها و درپوش‌ها ادامه یابند.
سایز میلگرد آتشپاد نیز توسط مهندس محاسب در نرم‌افزار محاسبه و در نقشه جزئیات سقف‌های عرشه فولادی درج می‌گردد.
در سازه‌های خاص طراح جهت افزایش مقاومت سقف در برابر آتش و از طرفی معادل کردن سطح مقطع میلگرد موردنیاز در گام‌های تحتانی از میلگرد دوبل در کنار یکدیگر نیز استفاده می‌نماید.
2)میلگردهای حرارتی : (میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی)
میلگردهای حرارتی به دو صورت میلگردهای شاخه به طول 12 متر و مش‌های آماده در برگ‌ها 6*2 متر و به فواصل معمولاً 20*20 ، 25*25 ، و30*30 به‌صورت شبکه‌بندی بسته می‌شوند.
این مسلح کننده‌ها باید توسط یکی از روش‌های زیر تعیین گردند.
الف: استفاده از میلگرد یامش آماده با حداقل مساحت 0.00075 برابر سطح بتن روی عرشه (در آیین بتن ایران برای دالهای باضخامت کمتر از ۱۰۰۰ میلی‌متر که شامل عرشه نیز می‌شود) برای میلگرد آجدارS220s300s350 میزان 002/ و ۲ .میلگردهای آجدار S400 و شبکه‌های جوش شده صاف یا آجدار میزان 0/0018 ۳٫ برای میلگردهای آجدار S500 میزان 0/00158 نسبت به سطح مقطع کل بیان‌شده است.
ب: اجرای بتن مخصوص دارای الیاف پلیمری ماکرو و منطبق با حداقل مقداری که توسط تولیدکننده تعیین می‌گردد که نباید کمتر از 2/4 کیلوگرم در هر مترمکعب بتن باشد.
همچنین بتن‌هایی که باسیمان پرتلند ساخته می‌شوند درست پس از بتن‌ریزی کاهش حجم پیدا می‌کنند . وقتی این کاهش حجم به‌وسیله قالب‌بندی یا هر روش دیگری محدود می‌گردد ترک‌ها در سقف‌ها ایجاد می‌گردند. استفاده از نوع و مقدار مناسبی از مسلح کننده‌ها حرکت ترک‌های حرارتی را کنترل می‌نماید و سبب می‌گردد که به‌جای ایجاد تعداد کمی ترک‌های بزرگ ترک‌های ریز ولی به تعداد بیشتر در سطح بتن ایجاد گردد.
حتی در صورت داشتن بهترین طراحی و اجرای مناسب ، نمی‌توان از بروز ترک بر روی سقف جلوگیری کرد و مجریان محترم باید کارفرمایان را در این زمینه راهنمایی نمایند که تولید تعداد ترک طبیعی هست. به‌طورکلی عوامل متعددی ازجمله نوع سیمان مصرفی ، نوع و اندازه سنگ‌دانه‌ها ، میزان آب ، نسبت آب به سیمان ، مسلح کننده‌ها م مقدارشان ، شرایط آب و هوایی و دمای محیط در ایجاد ترک مؤثر می‌باشند.
پیشنهاد می‌گردد به دلیل کاهش نسبت آب به سیمان بتن مصرفی از روان کننده‌های مجازدربتن استفاده شود.اگرچه ایجاد ترک در بتن حتمی است ولی جاگذاری و اجرای مناسب مسلح کننده‌ها باعث کاهش عرض ترک‌ها می‌گردد.
با توزیع کرنش‌های ناشی از کاهش حجم ، ترک‌ها نیز توزیع‌شده به‌نحوی‌که تعداد زیادی از ترک‌های باریک به‌جای ترک‌های بزرگ ایجاد می‌گردد. با ملاحظات اضافی طراح می‌تواند ابعاد و تعداد ترک‌ها را محدودتر نماید. ملاحظات خاص در طبقاتی که دارای کف‌سازی انعطاف‌پذیر نیست باید رعایت گردد.
به دلیل اینکه سقف‌های عرشه به‌طورمعمول به‌صورت تک دهانه طراحی می‌شوند ترک‌ها ممکن است در بالای تکیه‌گاه‌ها ایجاد شوند. این ترک‌ها در نواحی لنگر منفی دال‌ها (روی تیرها ) معمولاً اهمیت ندارند مگر اینکه سقف بدون کف‌سازی باشد و یا کف‌سازی انعطاف‌پذیر نباشد. عرض این ترک‌ها با استفاده از روش‌های زیر می‌تواند به حداقل برسند.
• توجه به اینکه بارهای اضافه‌ای در وسط دهانه‌ها در حین اجرا وارد نشود.
• از عرشه‌های فولادی سخت‌تر استفاده شود. ( گام یا ضخامت ورق بیشتر)
• طول دهانه عرشه‌ها (دهانه آزاد تیرها یا تکیه‌گاه‌ها ) کاهش یابد.
شبکه حرارتی باید کاملاً توسط سیم آرماتوربندی به یکدیگر محکم شوند ، امروزه به دلیل برجستگی محدب گونه‌ای که در بالای گام فوقانی ورقه‌ای عرشه فولادی وجود دارد ، نیازی به اسپیسر گذاری در زیر شبکه حرارتی نیست و درواقع همین برجستگی نقش اسپیسر را ایفا می‌نماید.
قابل‌ذکر است که میلگردهای حرارتی نقش محاسباتی و سازه‌ای ندارند و درنتیجه طول همپوشانی آن‌ها محاسباتی نیست و در میلگردهای شاخه با حداکثر 30 سانتیمتر و در مش‌های آماده با حداقل 2 چشمه همپوشانی را تأمین می‌نماییم.
همچنین در مورد اینکه آیا باید انتها میلگردهای هراتی را خم کرد یا خیر می‌توان گفت در شبکه‌بندی با میلگرد شاخه توصیه می‌شود جهت افزایش میزان یک پارگی مقاطع فولادی و بتنی در سقف‌های عرشه فولادی بهتر است انتهای میلگی‌ها با پوشش بتن 5 سانتیمتری نسبت به فلاشینگ پیرامون و داکتها و به‌اندازه حداکثر 10 سانتیمتر خم شوند.
مقاله کامل “میلگردهای آتشپاد و حرارتی در سقف‌های عرشه فولادی چیست؟”
